Düğünde Beyaz Giyen Bir Görümce Kadar Manipülatif !
Bu sabah büyük bir gürültü ile uyandım. Soğuk ve inanılmaz bir sarsıntıyla. Başımı yastıktan kaldırdığım zaman, kulaklarımdaki geceden kalma korkunç uğultular sustuğunda büyük bir kahkaha sesi duydum. Dokuz büyük Rahip başımın üzerinde koca kel kafalarıyla dönüp duruyor ve yumurta gibi pürüzsüz suratlarıyla hunharca, gözlerinden yaşlar gelene kadar yataktaki halime gülüyorlardı. Sabahın 06:42'si. Sizce de zulmetmek için acımasız bir saat dilimi değil mi? Ama susmak bilmiyor, güldükçe daha da hızlanarak dönüyorlardı. Biraz kendime geldikten sonra içlerinden en sarkık yanaklısı diğer sekizini arkasına alarak: "Öğrendin sonundaa" dedi "Neyi öğrendim?" "İnsan sevdiğini düşmanından daha zor affeder. Bu sabah bir ilk yaşamayacaksın. Hepimiz iyi biliyoruz. Burası ilk uyandığın o tuhaf yer değil. Hatırla. Bu anları yaşamadık mı?" "Döngüde miyim? Dört-beş senede bir tekrarlanan kısır bir döngüde ? Hatırlıyorum tabii ki, beş sene önceydi. Bu ilk hayal